Για ένα τέλειο γάμο

Του πρεσβυτέρου

Μιχαήλ Παπαθεοχάρη

Ερωτευόμαστε, κάνουμε όνειρα, αγωνιούμε για την ημέρα του γάμου μας με τον/την σύντροφό μας. Έρχεται η ημέρα που αυτά τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα, ανεβαίνουμε τα σκαλιά της εκκλησίας, ανεβαίνουμε τα σκαλιά της προσωπικής μας ζωής, της προσωπικής μας πορείας προς την «ουράνιο Πολιτεία», την πολιτεία των Αγίων.

Ακούμε από τον παπά «και έσονται οι δύο εις σάρκα μιαν…» και άλλα πολλά τα οποία εκείνη την ώρα με το άγχος και την αγωνία να γίνουν όλα τέλεια, με το τρέμουλο ότι όλοι μας κοιτάζουν, ότι είμαστε το μεγάλο γεγονός της ημέρας, εμείς αδυνατούμε να καταλάβουμε και να συλλάβουμε τα μεγάλα νοήματα του Μυστηρίου του Γάμου. Ενός μυστηρίου που θα μας συνοδεύει για μια ολόκληρη ζωή, ενός μυστηρίου που μας ενώνει για μια κοινή πορεία προς τον Θεό.

Από την στιγμή που ο ιερέας μας ενώνει τα χέρια όλα τελειώνουν και όλα αρχίζουν. Αρχίζει μια περιπέτεια της ζωής. Μια αλλαγή νοοτροπίας, σκέψης, αντίληψης κτλ. Αρχίζει μια κοινή ζωή, αρχίζει μια ζωή που δεν μπορούσαμε ούτε με τα όνειρά μας να φτάσουμε, γιατί ο Γάμος υπερβαίνει και τα όνειρα. Μόνο μέσα στην εκκλησία, με τα μυστήρια της, με τις ακολουθίες, με την κοινή πορεία, μπορούμε να κατανοήσουμε τα λόγια του Μυστηρίου. Λόγια απλά, λόγια με νόημα μιας ζωής φωτεινής και Αγιασμένης. «Και έσονται οι δυο εις σάρκα μιαν…», πως γίνεται αυτό αντιληπτό; Γίνεται όταν κατανοήσουμε το μέγεθος του Μυστηρίου αλλά και τον σκοπό του Γάμου. Πλέον δεν υπάρχει ο Άνδρας και η Γυναίκα, αλλά το ανδρόγυνο. Πλέον δεν υπάρχουν δυο θελήματα αλλά ένα, ένα κοινό θέλημα, μια συνεννόηση για όλα τα θέματα από κοινού, μια κοινή αναζήτηση του Θεού.

Το ξέρω ότι είναι δύσκολο να επιτευχθεί, αλλά ζούμε μια κοινή πορεία με τον/ την σύζυγο, που βαστάμε και οι δύο το ζύγι για να έχουμε ισορροπία στο γάμο μας. Και αυτός είναι ο μείζον σκοπός του Γάμου μας. Η κοινή πορεία προς τον Θεό, ώστε να γίνουμε και εμείς Άγιοι. Σκοπός του γάμου δεν είναι ούτε οι περιουσίες, ούτε οι προσωπικές φιλοδοξίες, ούτε τα διάφορα οικονομικά οφέλη, ούτε το προσωπικό εγωιστικό γόητρο, ούτε η τεκνοποιία. Αλλά η θέωση, η ένωση με αυτόν που μας ένωσε με τα δεσμά του Γάμου, με τον Δημιουργό Θεό και Πατέρα μας. 

Και πρέπει να γνωρίζουμε ότι από την στιγμή που κατανοήσαμε αυτή την κοινή πορεία προς την Θέωση θα έχουμε πολλούς πειρασμούς, πειρασμούς που θα μας αποτρέπουν κάθε στιγμή προς αυτή την πορεία.

Ο γάμος είναι σαν μια μικρή βαρκούλα μέσα στον ωκεανό που περνά πολλές φουρτούνες και θαλασσοταραχές. Δεν θα χαθεί όμως αυτή η βαρκούλα, δεν θα βουλιάξει εάν γνωρίζουμε για πιο σκοπό παντρευτήκαμε. Τότε όλες οι φουρτούνες και θαλασσοταραχές θα ηρεμούν βλέποντας το ζευγάρι ενωμένο και αγαπημένο. Πάντοτε θα περνά μέσα από φουρτούνες, αλλά δεν θα αφήνει να μπει μέσα στην βαρκούλα του νερό και να βουλιάξει, εκεί σιγά – σιγά με υπομονή θα προσπαθεί να απομακρύνει το νερό και με επιμονή και υπομονή θα περάσουν οι θαλασσοταραχές και θα δουν το Ουράνιο τόξο, τον Ήλιο της Δικαιοσύνης, τον Χριστό μας.

Δεν είναι δυνατόν μέσα στο γάμο να μην υπάρχουν πειρασμοί και ποικίλα προβλήματα, δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει μουρμούρα… Τι ευλογημένη αυτή η μουρμούρα, ναι δες το έτσι. Χρειάζεται αυτή η λίγη μουρμούρα, ο μικρός τσακωμός, χρειάζονται λίγα νεύρα μέσα στον Γάμο, να ανάβουν τα αίματα αλλά να μην μένουμε εκεί, έπειτα από αυτό τον αθώο τσακωμό να βλέπουμε στο πρόσωπο του άλλου τον Θεό μας. Να μπορούμε να τον κοιτάξουμε στα μάτια και να του πούμε συγνώμη. Θέλω να αφήσεις χώρο στην καρδιά σου για μένα, είμαστε ένα μετά τον γάμο, είμαστε ανδρόγυνο που μετά τον τσακωμό, την μουρμούρα, τα νεύρα έρχεται και αναδύεται ακόμη περισσότερη αγάπη. Να μπορούμε να κοιτάξουμε τον/την σύζυγό μας στα μάτια και να πούμε σ’ αγαπώ. Είμαι εδώ για σένα, είμαστε μαζί για ένα σκοπό, για μια κοινή πορεία. Για μια πορεία, για μια περιπέτεια ζωής που δεν θα έχουμε αυτή την ευκαιρία να την ξαναζήσουμε μαζί.

Εδώ μαζί αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα, τις υποχρεώσεις, μαζί και μόνο μαζί θα μπορεί ο Θεός μας να ακούσει τις προσευχές μας.

Όπως πηγαίνουμε μαζί σε δεξιώσεις, σε επισκέψεις, σε συναυλίες, σε θέατρα κτλ. Μαζί και στην εκκλησία, από την στιγμή που είμαστε ένα με το μυστήριο του Γάμου, ο Θεός μας περιμένει μαζί, ενωμένους, προσευχόμενους μαζί, όχι ως κάτι το ξεχωριστό, ως κάτι το μεμονωμένο αλλά το αδιάσπαστα ενωμένο ανδρόγυνο. Και αν δεν θέλει ο σύζυγος ή η σύζυγος να πάτε μαζί στην εκκλησία, ε αυτός είναι ο σκοπός σου, να μείνεις εκεί μαζί του/της ως κάτι το ενιαίο και με τον τρόπο σου, με την συμπεριφορά σου, με τις προσευχές σου θα μαλακώσει η καρδιά του/της συντρόφου σου και θα επιτελεστεί το θαύμα γιατί πλέον ο Θεός σας βλέπει ως ένα, έχοντας κοινή πορεία, όχι ως δυο πρόσωπο ξεχωριστά που ο ένας έχει τα πιστεύω του και ο άλλος μένει αδιάφορος. Εάν ακουμπήσεις και αφουγκραστείς με υπομονή και επιμονή το πρόβλημα και ο Θεός θα σε ακουμπήσει. Και ο Θεός θα στέλνει συνεχόμενες ευλογίες στο σπιτικό σου, αρκεί να κάνουμε και εμείς υπομονή και να έχουμε επιμονή στην εν Χριστώ ζωή!

Στην αληθινή ζωή, σε αυτή που δεν φοβάται ούτε φουρτούνες, ούτε θαλασσοταραχές, ούτε καταιγίδες γιατί ξέρει να περιμένει το «Φως», την μόνη ελπίδα, την χαρά, Τον Χριστό μας.