«Δώσε μου λίγη πίστη»

του Πρεσβυτέρου 

Μιχαήλ Παπαθεοχάρη

Δώσε μου λίγη πίστη Κύριε, λίγη πίστη. Πολλές φορές ζητούμε από τον Θεό ένα θαύμα, να μας δείξει κάτι, να μας δείξει ένα σημείο της παρουσίας Του. Ζητούμε, ζητούμε, ζητούμε, και μας δίνει, δίνει, δίνει, μας δίνει, πολλά περισσότερα από ότι του ζητούμε. Το όλο θέμα είναι ότι δεν καταλαβαίνουμε ή ότι δεν θέλουμε να καταλάβουμε τα καθημερινά, απλά πράγματα που μας δίνει, τα οποία αν το σκεφτούμε παίζουν πολύ σημαντικότερο ρόλο από αυτά που Του ζητούμε να μας χαρίσει. Αλλά γιατί ο Θεός πρέπει να χαρίσει, πρέπει να κάνει, να υπακούσει αμέσως στο θέλημα μας ή μάλλον στο εγωιστικό θέλημά μας. Εμείς ήμαστε όπως πρέπει; Θα πει ίσως κάποιος ότι ναι είμαι όπως με θέλει ο Κύριος, από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός έχω το όνομά Του στο στόμα μου, τον επικαλούμαι συνεχώς, κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να μοιάσω στους Αγίους Του, κάνω κατά το ανθρώπινο το θέλημά Του. Και αυτός γιατί με ταλαιπωρεί τόσο, γιατί δεν μου χαρίζει αυτό που του ζητώ, αυτό ξέρω ότι είναι προς ωφέλεια μου.

Το θέμα είναι ότι ζητούμε, αλλά πως το ζητούμε. Το ζητούμε με ταπείνωση ή με εγωισμό. Το ζητούμε για να ικανοποιήσουμε τον εγωισμό μας; Ή το κάνουμε με ταπείνωση, με δάκρυα μετανοίας απέναντι στον Δωροδότη Θεό. Θέλεις να γίνει να επιτελεστεί το θαύμα; Ναι Κύριε θέλω. Αυτό δείχνει πίστη και εμπιστοσύνη στον Θεό. Και όχι, «λες να γίνει;». Αυτό δείχνει την απιστία μας, και όχι την εμπιστοσύνη μας σε Αυτόν.

Εμπιστευόμαστε απόλυτα τον Θεό. Εμπιστευόμαστε την δύναμή Του να επιτελέσει το θαύμα, και όχι «λες να το κάνει;». Θα το κάνει, θα επιτελεστεί το θαύμα όταν έχουμε πίστη, εμπιστοσύνη, αγάπη στο Θεό. Γι’αυτό νομίζουμε ότι ο Θεός μας «ταλαιπωρεί». Νομίζουμε ότι ο Θεός «παίζει» με τα νεύρα μας χωρίς να καταλαβαίνουμε ότι ο Θεός «αργεί αλλά δεν ξεχνά», μπορεί να αργήσει να επιτελέσει το θαύμα, για να ενδυναμωθεί η πίστη μας, αλλά πότε μα ποτέ, όσα χρόνια και αν περάσουν δεν ξεχνά τις προσευχές μας, δεν ξεχνά τις ικεσίες μας, τις μετάνοιές μας, την έστω και λίγη πίστη που έχουμε.

Οι λογισμοί καθορίζουν

την πορεία της ζωής μας.

Πράγματι εάν το σκεφτούμε λίγο, όλα τα πράγματα, όλη η ζωή μας, η καθημερινότητά μας, τριγυρίζει γύρω από τους λογισμούς μας. Πολλοί λογισμοί στο λεπτό. Άλλοι καλοί άλλοι κακοί. Οι περισσότεροι βέβαια είναι κακοί εάν δεν καλλιεργούμε μέσα μας την χάρη του Θεού.

Ξυπνούμε το πρωί, με χιλιάδες λογισμούς, και από αυτούς τους λογισμούς σημαδεύεται όλη μας η ημέρα, όπως λέμε η καλή ημέρα από το πρωί φαίνεται… Εάν κάνουμε καλούς, αγαθούς λογισμούς από το πρωί θα δούμε ότι όλη μας η ημέρα θα πάει καλά, εάν όμως ξυπνήσουμε ή μάλλον αγγουροξυπνήσουμε, και δυσανασχετούμε, και σκεφτόμαστε πως θα περάσει σήμερα η μέρα, και πως θα συναντήσω πάλι κάποια άτομα που δεν θέλω να τα βλέπω, και πως θα μαγειρέψω και πολλά άλλα… Ε τότε η ημέρα μας θα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Δεν μπορούμε να ξυπνήσουμε και να πούμε δόξα το Θεώ που ξημερωθήκαμε, και όλα τα προβλήματά μας να τα εναποθέσουμε στο Θεώ μας, να ξεγράψουμε όλες τις κακές σκέψεις, και να αφοσιωθούμε στα απλά- καθημερινά πράγματα, τα οποία δίνουν νόημα στη ζωής μας.         

Πολλές φορές εμείς είμαστε αυτοί που καθορίζουμε την ζωή μας, με τις αντιλήψεις μας, με τους λογισμούς μας. Που δυστυχώς πολλές φορές τους εξωτερικεύουμε. Που πολλές φορές πικραίνουμε όχι μόνο τον εαυτό μας αλλά συγχρόνως και τον αδελφό μας, όποιος και αν είναι αυτός, ότι και αν πιστεύει και αυτός, ότι προβλήματα και αν έχει. Και σε όλα αυτά φταίνε οι κακοί λογισμοί μας, οι λογισμοί που δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να τους ελέγξουμε. Οι λογισμοί αυτοί που μας καταστρέφουν. Καταστρέφουν την σχέση μας με τους ανθρώπους, την σχέση νε τον εαυτό μας, την σχέση με τον Θεό μας.

Είδες τι κακό μπορεί να προξενήσουν αυτοί οι λογισμοί. Είδες ότι εάν σκέφτεσαι αρνητικά όλος ο περίγυρός σου θα νομίζεις ότι θέλει το κακό σου. Και όμως δεν είναι έτσι. Εσύ το δημιούργησες όλο αυτό. Εσύ ή μάλλον οι κακοί λογισμοί σου που αντί να τους πολεμήσεις πολεμάς τους άλλους, αντί να σκεφτείς θετικά για τον εαυτό σου και τους άλλους εσύ προσπαθείς μέσα από το εγωιστικό και εγωπαθή εαυτό σου να πεις «εγώ έχω δίκιο…» και ας μην έχεις. Οι λογισμοί σου, οι κακοί λογισμοί σου δεν σε αφήνουν ήρεμο ούτε λεπτό να πεις μπας κάνω λάθος, μπας είναι όλα της φαντασίας, μήπως να το επανεξετάσω το θέμα, μήπως να το δω από άλλη οπτική γωνία ;

Προσπάθησε να το καταπολεμήσεις και κάνε ένα πείραμα. Ξύπνα ένα πρωινό και μέσα στα ποικίλα προβλήματα της ζωής, μέσα στις φουρτούνες να σκέφτεσαι ότι όλα θα πάνε καλά. Πιστεύω στον Θεώ, έχω ελπίδα. Η κάθε ώρα και το κάθε λεπτό που περνά δεν θα ξαναέρθει, ας το ζήσω.

Μάθε να ζεις την εν Χριστώ ζωή και ο Θεός δεν θα σε εγκαταλείψει, μάθε να έχεις αγαθούς λογισμούς και όλα θα αλλάζουν συνεχώς, αρκεί να το θέλεις, το θέλεις;