«Μικροί θεοί μέσα στην λάσπη μας…»

Του πρ. Μιχαήλ Παπαθεοχάρη

Είμαστε μικροί θεοί μέσα στον κόσμο. Ή μάλλον αυτό επιθυμεί, αυτόν τον σκοπό είχε και έχει ο Θεός, όταν μας έπλασε «κατ΄εικόνα και καθ΄ομοίωσιν». Είμαστε μικροί θεοί μέσα στην λάσπη του σώματός μας και πρέπει να καθαρίσουμε αυτή την λάσπη για να ανακαλύψουμε το μεγαλείο της ζωής, Αυτόν που είναι και δίδει φως. Για να ανακαλύψουμε όμως το Φως, την Ζωή, χρειάζεται καιρός να καθαρίσουμε αυτήν την λάσπη του σώματος μας. Και όσο καθαρίζουμε κάτι θα γίνει και θα λερώσουμε και πάλι τον «οίκο της ψυχής» μας. Χρειάζεται προσπάθεια, χρειάζεται υπομονή και επιμονή. Έτσι θα ελκύσουμε την χάριν του Θεού, έτσι θα μας ακούσει ο Θεός. Όταν φωνάζουμε, όταν κραυγάζουμε σιωπηλά, όταν φωνάζουμε μέσα από την προσευχή μας. Σχήμα οξύμωρο, φωνάζουμε σιωπώντας, δηλαδή φωνάζουμε – προσευχόμαστε με όλη την δύναμη της ψυχής μας ώστε η προσευχή μας να φτάσει στο Θρόνο του Θεού. Ο  ίδιος ο Θεός χρησιμοποιεί πολλές φορές αυτά τα σχήματα τα οξύμωρα. Όπως : “Ο μείζων εν υμίν γινέσθω ως ο νεώτερος, και ο ηγούμενος ως ο διακονών” [Λουκ. κβ’ 26-27],  “Ος εάν θέλη γενέσθαι μέγας εν υμίν, έσται υμών διάκονος, και ός αν θέλη υμών γενέσθαι πρώτος, έσται πάντων δούλος. Και γαρ ο Υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι, και δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών” [Μαρκ. ι’43-45], “Πολλοί έσονται πρώτοι έσχατοι και έσχατοι πρώτοι” [Ματθ. ιθ’30]. Αρέσει στον Θεό μας αυτή η αντιπαραβολή, αυτή η αντιπαράθεση, και μείζον σκοπός του αυτός, να μας κάνει Αγίους, να μας κάνει μικρούς θεούς. Η εκκλησία αυτό προσπαθεί να πραγματοποιήσει, να μας κάνει Αγίους, διότι είναι ένα εργοστάσιο Αγιότητος. Η εκκλησία δημιουργεί Αγίους, όχι απλά καλούς ανθρώπους, ανθρώπους καταξιωμένους στην κοινωνία μας, αλλά κάτι πολύ πιο ανώτερο. Ανθρώπους καταξιωμένους για την «κοινωνία» του Θεού, την ουράνια πολιτεία. Δημιουργεί Αγίους. Που και αυτοί οι Άγιοι υπήρξαν άνθρωποι, άνθρωποι με αδυναμίες, άνθρωποι με ποικίλα προβλήματα, άνθρωποι και αυτοί με αμαρτίες, όπως ακριβώς με εμάς. Κανείς δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει εκτός αμαρτίας μόνο ο Χριστός, ο μόνος αναμάρτητος. Η μόνη διαφορά από μας είναι ότι οι Άγιοι θέλησαν να ακολουθήσουν τον νόμο του Χριστού, θέλησαν να ακολουθήσουν την Ζωή, όπως μας το λέγει καθαρά ο Χριστός μας, «ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ΄ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς. (Ἰωάνν. κεφ. η΄ στίχ. 12). Τώρα ελεύθεροι είμαστε να διαλέξουμε, ελεύθεροι είμαστε και αυτό το σέβεται υπερβολικά ο Θεός μας, μας σέβεται και ας μην Τον σεβόμαστε.